Navoiy va Bobur tavalludiga bag’ishlangan tadbir ssenariysi
Boshlovchi:
Tinglang, tinglang , tarix so’zlamoqda asrlar osha,
Yuksak tog’ oralab o’kirgan she’rning .
Na’rasiga tengdir aksi sadosi,
Besh yarim asrkim yangrar vatanda,
Hazrat Alisherning asriy nidosi.
Boshlovchi:
Bobur Andijoniy, o’zbekiy o’g’lon,
Bobur bu she’riyat, cheki yo’q firoq.
Bobur -o’t, ayriliq, oh-u zor ,hijron,
Ko’nglimiz birga-yu ,oramiz yiroq.
Parda ochiladi.Boburning Hindistondagi saroyi.
Taxtda Bobur, mulozimlari bilan mushoira o’tkazmoqda
Kodoskop orqali tasvir.(?)
Mulozim:
Zarofatlig’ podshohimiz Zahiriddin Muhammad Bobur hazratlarig’a duoyi ehtiromlarimiz bo’lg’ay.
Bobur:
-Rahmat, mavlono.
2-mulozim:
Olampanoh, Hazrat Navoiy ash’orlaridan iborat bo’lmish mushoiramizni davom ettirishga ruxsat etgaysiz.
Bobur:
Bosh ustiga, qani mavlono sizdan bo’lsin.
Mavlono:
Bu gulshan ichra yo’qdur baqo guliga sabot,
Ajab saodat erur qolsa yaxshilik bila ot.
Mulozim:
-Borakallo, mavlono, Borliqdagi barcha narsalar go’zal va latif, lekin inson ulug’ yaratildi. U borliqning gultoji.
Mulozim:
-Ayni haqiqat, inson degan sharafli nomga loyiq bo’lsang, xalq g’amidin g’ami yo’qlarni odam deb hisoblamagin.
Odami ersang demagil odami
Onikim, yo’q xalq g’amidin g’ami.
Mulozimlar:
Borakallo, borakallo.
U buyuk ne’matga ega bo’lmish aqlga ega yagona xilqatdir. Shu sababli olamning har bir zarrasi uchun javobgarlik , imon, e’tiqod bizni tark etmasin.Omin.
Bobur:
Bo’lmasa ishq ikki jahon bo’lmasun,
Ikki jahon demaki, jon bo’lmasun.
Ishqsiz ne jonki ani joni yo’q,
Husnni netsun kishiki oni yo’q
Vatan ishqi, xalq dardi ilayashash, yor-u birodarlarni g’animat tutish farzdur, shunday emasmu?
Mulozim:
-Tasanno, olampanoh.
Humoyun:
Ahli mashvarat, hazrat Navoiyning fikrlaricha, hurmat va ehtirom bilan ta’zim bajo keltirib yog’och kosada bo’lsa ham, o’zbek qo’lidan uzatilgan qimiz tahsinga loyiqdir. Yana bir g’azallarida o’zbek kiyib yuradigan yaktak va qalpoqni podshohlarning toj-u taxtidan ham ustun qo’yadi.
Shoh-u toju hil’atekim men tamosho qilg’ali
O’zbegim boshida qalpoq, egnida shirdog’i, bas.…
(“Fido” raqsi)
Mulozim:
—Olampanoh, Sulton Muhammad Hofiz otlig’ bir zot huzuringizga muntazir.
Bobur:
—Kim ul , qaydin kelibdur.?
—Toshkanddin, olampanoh. Siz zoti sharifingizni ziyorat etmoq niyatida kelibdurlar.
—Toshkanddin? Ayting, kirsin. Mavlono Forig’iy, bu zot kim bo’lsa ekan? Sizning hech eshitganingiz bormi?
—Olampanoh, sizni yo’qlaguvchi bu zot Movarounnahrning mashhur allomalaridan biri bo’lur. “Ko’ykiy” taxallus qilibdur, deb eshitganim bor.
—7 iqlimning shamsi anvori, zarofatlig’ podshohimiz Zahiriddin Muhammad Bobur mirzo hazrati oliylariga duoyu ehtiromlarimiz
bo’lg’ay. Assalomu alaykum, olampanoh.
—Vaalaykum assalom, xush kelibsiz. Marhamat, o’tiring. Ziyoratingiz olloh dargohiga qabul bo’lg’ay.
—Qulluq, olampanoh.
—Ilohi omin, shohimizning umrlari uzun, davlatlari ziyoda bo’lsin.
—Mening betakalluf tashrifim olampanohga g’alati tuyular. Mening ishim yo’l yurmoq., dunyo kezmoq. Bu safar ona diyoringiz, ko’z ochib ko’rgan yurtingizdan duoyi salomlar keltirdim. Yurtingizning tabarruk yodi muborak xotiralaridan ko’tarilmagan bo’lsa kerak.?
—Ul chamanning latofatlarini nechuk kishi unutgay.?! Unutgan kishining ko’zlariga tiriklayin tufroq to’lmasmu?
—Inson kindik qoni to’kilgan yurtni hargiz unuta olmas.Xotiringiz jam bo’lsin Ul diyorlarda muborak nomingizni hanuz yod eturlar.
—Olis yo’l toliqtirmadimi sizni?
—Yo’q, yo’q. Darvoqe, sizga atalmish bir omonatni topshirmoq menga qiyomat qarz.
“Nasoyimul muhabbat”?! Mir Alisherbekning tabarruk bitiklari-ku.
—Ha, olampanoh. Nechog’ go’zal san’at. Muhabbat nasimi kelgan yutrga jon sadqa bo’lsin. Alisherbek benazir zot erdi. Har daf o’qub hayrat qilamenki, turkiy tilde ash’orni hech kimsa ul hazratdek ko’p va xo’p aytgan emas.
—Yaxshi kitob kishi ruhining jon ozig’i.
—Choy keltiring, suhbatimiz uzoq davom etgusi , inshoolloh.
Keling, ustoz g’azallaridan tinglaylik.Dargohimizda g’azallarni g’oyat go’zal o’qiguvchi tolibi ilmlar borki, alarming diltortar xushovozlari Navoiy bitiklari ila hamohangdir.
3 qiz g’azal o’qiydi. Raqs.
Eshik og’asi:
-Olampanoh, huzuringizga Afg’onostondan va hind rojalari tomonidan elchilar buyurmishlar.
-Marhamat, kirsunlar.
Hind elchisi:
-Shohim, sizga hind rojalari nomidan xabar olib keldim.(Xat o’qiladi.)
“Din-mazhab janjallarining oldini olishga , mamlakatda osoyishtalik va adolatni qaror totirishga jazm etdingiz.Adolatli qonun chiqardingiz.G’ayridinlik solig’ini bekor qilganingiz ,vafot etgan erni xotini bilan birga kuydirishni taqiqlaganingiz sizning bizning xalqqa hurmatingizdandur.Obodonchilik ishlarini yo’lga qo’yib, ariqlar qazdirdingiz, binolar qurdirdingiz, atrofingizga olimu fozillarni to’plab, mamlakatimiz tarixi, urf-odati, udumlariga hurmat bilan qaradingiz.Mahalliy aholi vakillari bilan maslahatlashib ish yurityapsiz. Minnatdorchiligimizni izhor aylab sizga cheksiz hurmatimizni bildirmoqchimiz.” Qalamingizga mansub ushbu to’rtlikni ilova qilibdurlar.
Bobur:
Mir Alisherbek ila ko’rishmagan ersak-da, Boshqa rishtalar bizni bog’lab turadi. Yoshligimdan u kishining shaxsiga va ijodiga hurmatim baland. Buni qarangki, men tug’ilgan yili Alisherbek “Xamsa” asarini yozishga kirishmishlar, Men Samarqandni qo’lga kiritganimda “Xazoyinul maoniy” ning dovrug’i butun turkiy dunyoga yoyildi.
Ko’ykiy:
Ayni haqiqat, ahli fazl va ahli hunarg’a Alisherbekcha murabbiy va homiy ma’lum emaskim, hargiz paydo bo’lmish o’lg’ay.
Humoyun:
Navoiy hazratlari mijozi nozuk bila mashhurdir, deb eshitamen.
Otajon, turkiy “Xamsa” ustoz tafakkurining eng yuksak namunasi,ya’ni tyrkiy so’z san’atining gultojidur. Tinglaymizmi?
(“Xamsa” ta’rifi – boshlovchi parda ortida)
BOBUR:
Marhamat.
(“7 go’zal” raqsi.)
Bobur:
. Ko’ykiy:
—Navoiyning Farhodi komillikning ayni namunasidur, to’g’ri emasmu, olampanoh. Bunday asarlar fozil xalq dilida o’chmas iz qoldirmish.
Bobur:
—To’g’ri. “Farhod va Shirin “ , “Layli va Majnun” dostonchilikning betakror namunasidir.O’g’illarim alarni har o’qiganlarida turkiy tilimizning sof va jozibadorligiga tasannolar aytishadi.
Humoyun:
-Padari buzrukvorim, “Farhod va Shirin”dan tinglasak.
-Bag’oyat soz bo’lur edi.
“Farhod va Xisrav dialogi”—9-sinflar
‘Farhod va Shirin tanishuvi.
Ko’ykiy:
__Qutlug’ dargohingizdagi kutubxonada noyob durdonalar, tilloga topilmas kitoblar bor deb eshitamen.
Bobur:
—Ha, shunday. Shulardan foydalangan holda bizning tolibi ilmlar Alisher Navoiyning “Lison ut tayt” asaridan parchani jonlantirmishlar. Keling, tomosho qilaylik
—Bosh ustiga.
(Lison ut-tayr)
Muallif-Diyora, parda ortida:
Yaratuvchi qudratli qalami bilan olamni aniq bir reja ostida bunyod etdi
Butun olamni yaratishdan maqsad inson bo’lib, u hamma mavjudot ichida tengi yo’qdir. Inson ko’nglini turli bilimlar xazinasi qildi. Va bu tilsim ichida tangri o’zini yashirdi.
Mir Alisher Navoiy 4 yoshlarida Farididdin Attorning “Mantiq ut- tayr” asarini yod oldilar va bir umr ana shu asardan madad oldilar. Umrlarining oxirgi yillarida esa “ Lison ut tayr “ asarini yaratdilar.
Muallif:
Bir kuni guliston, o’rmon , dengiz-u biyobon qushlari to’planishdilar. Ular muhabbat bilan navo tuzib, bazm tugagach, osmonga parvoz qilmoqchi bo’ldilar. Bu parvozda hech qaysisining tayin bir o’rni yo’q edi. Nihoyat poygohdagilar nizo chiqardilar, to’rdagilar esa ularning gapiga quloq solmadilar. Oxir –oqibat ular shunday bir shohga muhtoj bo’ldilarki, u shoh insofli va diyonatli, , yaxshi tartib o’rnatadigan bo’lsin .Qushlar adolatli shoh va Vatan izlashga qaror qildilar
Qushlar:
Do’stlar, bizga bir yo’lboshchi kerakki, toki u insofli va diyonatli, yaxshi tartib o’rnatadigan, adolatli bo’lsin. Biz unga itoat qilaylik va u bizni baxtli ,farovon hayot kechiradigan Vatanga boshlasin.
Muallif:
. Qushlar o’zlariga shoh istab , uni topa olmay hayron bo’lib turganlarida Hudhud ularga Simurg’ haqida xabar berdi:
Hudhud:
Ey g’ofil va bexabar guruh.! Siz uchun olamda tengi yo’q va o’xshashi yo’q bir shoh borki, uning vasfini aytishga yuz ming til ham ojizlik qiladi. U olamdagi barcha qushlarga shohdir, holingizdan doim ogohdir.
U sizga yaqin , ammo siz undan yiroqsiz. U Uning yurtida yuz minglab ajoyib ranglar jilva qiladi. Har bir rangning o’zida yana ming xil go’zal naqshlar bor. U Qof tog’ida yashaydi, uni SImurg’ deb ataydilar.
Siz u yerdan benihoya uzoqsiz, ammo u sizga bo’yin tomiringizdan ham yaqindir.
Qushlar:
Ey nafasi jonbaxsh, nutqi dilkash, Sen payg’ambarlarga hamroh bo’lgan jonzot. Bizga to’g’ri yo’l ko’rsat. G’aflat tuzog’idan qutqar.
Qushlar:
Ey to’g’ri yo’l ko’rsatish yo’lida sohibjamol. Biz haddan tashqari xor va zaif. Joni kuchsiz, tani ozg’in, va nimjon bir to’damiz..Oldimizda turgan yo’l juda olis. , unda xavf-xatar juda ko’p. Biz bu yo’lni qanday topib olamiz?
HUdhud:
Ey, bu yo’lda hamroh bo’lgan o’rtoq! Bilgilki, bu yo’l 7 vodiydan iboratdir:
Talab vodiysidan seni sharofatli sharofatli to’gri to’l ko’rsatuvchigina boshlab boradi.
Keyingi vodiyda eng to’g’ri yo’l ishqdir. Bo farovon makon ishqi, bqxt ishqi. Kimki buni sezsa, o’z jonidan qo’rqmaydi, uning dardi qorong’u olamdagi shamdir.
Keyin Ma’rifat vidiysiga qadam qo’yasan. Har bir kishining ma’rifatga yaqinligi uning turmushiga yarasha bo’ladi.
Sabr vodiysi benihoya keng bo’lib, yuksak osmon ham uning oldida past turadi.
Qanoat va Ezgulik senga tayanch bo’ladi.
Mehnat tufayli biz shoh iltifotiga sazovor bo’lamiz.
( Talab,ishq, Ma’rifat, Istig’no, Tavhid, Hayrat, Faqru fano vodiylari)
Qushlar:
Ey mutrib, dardli qo’shiq ayt. Bedardligimdan halok bo’lmoqdaman . Toki o’zimni anglay, kimligimni tushunay. (O’yin. “Otin qanot” Sherali Jorayev)
Qushlar:
Ey toj Ko’rki, men gohida to’g’ri bo’lsam, gohida egriman. Gohida fisqu-fasod bilan shug’ullansam, gohida taqvodorlik qilaman. Ba’zan ollohparastman, ba’zan but oldida sig’inaman. Mening o’zgaruvchan shum niyatim bilan to’g’ri yo’lni topolmayman.
Hudhud
Bu xil bemani illat hammaning barchaning zotida mavjud. Bunga nafs va ruh sababchidir. Kimki hafsoniyatini inkor qilsa, uning ruhoniyati g’olib chiqadi. Buning uchun senga ustoz kerak, u senu bu xil nomusga qolishdan saqlaydi. Toki sen nafsga oshno ekansan, dilingga putur yetadi..
Qushlar:
Sen bizga yo’lboshchi bo’l, sening ilmimg hammamiznikidan ko’p
Kabutar:
Ey to`g`ri yo`l ko`rsatish bobida kamolot sohibi. Barcha qushlar orasida men uchun xalq qo`lidan ovqat yeyishlik qismati bitilgan . Xaloyiq men uchun maskan va koshonalar quradi, qushlar oldimga suv va donlar keltirib qo`yishadi. Jahonda men odamlar tuzog`ining mahbusiman, shu sababdan ularga odatlanib o`rganib qolganman. Qismatga shukur qilib, bu mashaqqatli yo`lga chiqmaganim ma`qul emasmi.
Hudhud:
Ey turli bahonani o`ziga kasb qilib olgan. Senga makr va hiylalar uyasi maskan ekan. Qushlar sening bu holatingdan hayratga tushmoqdalar. Sen kabi birorta g`ayratsizni topib bo`lmaydi. Kishilarning bergan suv – u donlariga asir bo`lding. Odamlar yog`ochning uchiga latta boylab, to`dangizni quvib yurishadi – ku! Ular sizga shunchalik jabr ko`rsatishadi – yu, siz esa tamagirlik bilan ularning yonidan jilmayasiz, ularning tomidan bo`lak boshqa joyga bora olmaysiz.
Bulbul:
BU yig`inga dadillik beruvchi zot men gul yonidan uzoqlashdim. Undan ayriqliqda oshiqu devona bir holatga tushdim, aql – u hush – u sabr mendan begona bo`ldi. Usiz menda na sabr bor na toqat. U bog`dan ketgach, gung-u lol bo`lib qolaman. Uning yodi bilan bog` ichida sokinman. Ko`nglimda ham o`ngimda ham yolg`iz u. Shohga komil yuz bilan bo`qish lozim. Mendek gulga oshiqqa bu ish yo`l bo`lsin.
Hudhud:
Aytganlaring boshdan oyoq shunchaki bir havasdir. Olamda sen kabi nafsga bo`yin eguvchi biron bir nodon bo`lmagan. Yilda bor yo`gi besh kun chamanda ochilib turadigan, o`n kun o`tmay tuproq uzra hazon bo`lib sochiladigan vafosiz bir chechak uchun shunchalik g`avg`omi?
Burgut :
Ey qushlar xo’jasi!Mening savlatim baxaybat, qahrim esa yomon, tog’ mamlakati ichra qahramonman. Har kuni bir necha kaklik menga ovqat bo’ladi. ,agar bu bo’lmasa, tunlari ko’zimga uyqu kelmaydi. Yegulik izlab havoga ko’tarilsam, mendan qulon yoki kiyik qochib qutulolmaydi.Mendek qush qanday qilib bu yo’lga chiqa oladi?Qornim ochgach yiqilib qoldi deyaver.
Hudhud
Sening zotingga yigitlik maqtovi loyiq, otingga esa pahlavonlik yarashadi. Ammo sening bu tumshuq va changalingga va saodatli qanotingga xayf! Ey, badnafs! Sen asl maqsadni ista! Halitdan bunchalik ojizlik ko’rsatma, Yo’lga tushmay turib qanotingni chetga tortasan. Shuni yaxshi bilki, o’z shirin jonidan kechib, bu yo’lga kirgan kishigina haqiqiy pahlavon va qahramon desa bo’ladi.
Muallif
Qushlar bu ajib so’zlarni eshitgach, hayotdagi barcha xorib- charchashlari yodlaridan ko’tarildi. Ular yashin kabi tezlik bilan yo’lni bosib o’tishardi. Ularga har damda bir xavfli vodiy ro’para kelardi.Ammo ulardan ba’zilari bu qattiq yo’lni bosib o’tishga qodir bo’lsalar, ba’zilari zor va zaif, ojiz edilar. Bundaylari to’dadan ayrilib, yo’lda qolib ketar, ba’zilari esa adashib, o’zlarini turli tomonga urishardi.
Qushlar
Biz endi senga tobemiz, sen bizning boshlig’imizsan. Qanday maqsading bo’lsa, biz uni ravo qilaylik.
Sen bizga bosh qo’mondonsan, bizlar esa qo’shinmiz. Sen bizni qayerga boshlasang, o’sha yoqqa ergashib boramiz.
Ey qushlar ichida aziz bo’lgan. Aytchi, sen nima uchun yashirin sirlardan xabardorsan? Biz esa bexabar qolganmiz? Buning sababi nimadan iborat ekanligini bizga tushuntir.
Hudhud
Men ulug’ bir kishining iltifotiga sazovor bo’lgan edim. Mendagi bu qadar yuksak izzat va boshim ustidagi baland martabalik toji ana shu tufaylidir. Pok yurakli kishilar kimgaki nazar tashlar ekanlar, bu nazar tuproqni kimyoga aylantiradi.
Ey qutlug’ tabiatli, nafs menga zolimlik ko’rsatib, cheksiz dushmanlik qiladi. Nimaki buyurilgan bo’lsa, u bunga xilof ish tutadi. Uning bu nojo’ya ishlarini hech bir kechiri bo’lmaydi. Men bu og’ir yo’lni qanday qilib bosib o’taman?
Hudhud
Tunu kun nafsning mahkumi bo’lib, bema’ni hangoma bilan ovunasan. U sendan baland kelib, sen unga mag’lub bo’lgansan.Agar sen bolalik chog’ingda uning asiri bo’lib, o’yin-kulgu bilan g’aflatga cho’mgan bo’lsang, yigitlik chog’ingda ham undan ayrilmmading., bir lahza o’z holingga boqib, o’ylab ko’rmading.. Mana endi qarilikka qadam qo’yding, ammo o’z odatingni tashlamay, fisqu-fujur bilan shug’ullanasan.Butun olamni qidirsa, sendek umrini behuda o’tkazgan zot topilmasa kerak.
Burgut:
Ey sarbon, biz sening karvoningmiz .Yo’lni boshla, .
(O’yin. “Sarbon” Sherali Jorayev)
Muallif
Ular yillar tinim bilmay qanot qoqib, oldilariga duch kelgan balodan qo’rqmadilar.Lekin ularning ozchiligi qiynalgan va jonlari o’rtangan holda maqsadga yetib kelishdi. Chunki yo’l cheksiz bo’lib, unda ofat, dard, ranj va shiddat benihoya edi. Ularning ba’zilari jon taslim qildilar, og’ir xastalikka duchor bo’ldilar. Oqibatda 30tagina qush omon qoldi.
Begona qush
Hoy , bu to’da kim? Qanday jamoadir? Bu ming baloga mubtalo bo’lib, balodan bo’lak hech narsa topmaganlar kim ekan?Bu qadri tuproq, sargardonlar kim ekan?
Qushlar
Biz xor va zor bo’lgan , Behuda ish qiluvchi ojiz guruhmiz. Jannat izlab chiqdik, va u dargohga yetishni orzu qildik.
Begona qush
Ey gumroh to’da, bu ahvolda qaysi tilingiz bilan yurt va shohning nomini zikr etmoqdasiz? Bu yer shunday muazzam joyki, hatto bunda yuz ming quyosh ham kichik bir zarra kabi nur socha olmaydi, yuz ming qquturgan fil bir o’lik pashshadek gap. Shundayy bir joyda siz na borsiz, na yo’qsiz. Bunday behuda so’zlarni aytmasdan tezda orqangizga qayting.
Qushlar
E voh, zoye ketgan mehnatimizga afsus.
Biz kabi g’amli, orzu umidlaridan yiroq tushgan bir guruh bormikin?
Hudhud
Siz tushkunlikka tushmang.biz bu yo’lga qadam qo’yib yuz baloni yengib o’tdik. O’zingizni asl maqsaddan yiroq deb gumon qilmang. Biz bu yo’lda haqiqiy kamolotga erisgdik.Agar oshiq kamolotga yetgan bo’lsa, uning uchun barcha yo’l ochiq. Uning uchun baxt ham , baxtsizlik ham tengdir.
Muallif –Nuriddin aka
Bu 30 ta qushning ma’rifat va boylik istab, mashaqqat va ranj chekib, bu yerga yetib kelganlaridan maqsad, ularga semurg’ o’z yuzini ko’rsatib, yo’qlikdan birlikka erishish edi. Ammo ular qayerga qarasalar o’zlarini ko’rdilar. Olloh, Bu qanday ajoyib so’zki, Semyrg’ni orzu qilgan 30 qush o’zlarini semurg’ sifatida ko’rdilar.
Bunda xuddi sadaf gavharga aylangani kabi, kimki o’zligini anglasa, Ko’ngil xazinasidagi tilsimni ochgan bo’ladi.
(O’yin 3ta qush)
Bobur: Tasanno. borakallo
Mulozim:
—Movarounnahrdan bir mehmon kelibdur. Andijon qovunidan keltiribdur. Olib kelishsinmu?
—Andijondan qovun? Olib keling.
Chopar qovun olib kiradi. Bobur qovunni oladi va uni uzoq hidlab:
—Rahmat, men bu qovunning isida o’z Vatanimni , Andijonimni his qildim.Siz mening xasta dilimni g’oyat shod etdingiz.
Hijron qafasida jon qushi ram quladur,
G’utbat bu aziz umrni kam qiladur.
Ne nav’ bitay firoqu g’urbat sharhini
Kim ko’z yoshi nomaning yuzin nam qiladur.
Bormi ekan hech nima olamda hijrondin yamon. Har nekim ondin yamonroqdur , budur ondin yamon.
Yig’laydi. “Yaxshilik: qo’shig’i
Humoyin: —Otajon, ne bo’ldi? Bardam bo’ling.(Suyaydi)
Bobur:
-Tohirbek, Juzdonni keltiring. (Tohirbek yangi muqovqlangan Qo’lyozmani olib, Boburga beradi.
-Badaxshonda “Vaqoiy”ni so’ragan eding.Mana, yozib tugatdim, ol.(Humoyun kitobni olib peshonasiga surib o’paq ekan, ko’zlaridagi yosh tomchilari kitobga tushadi.)
Sendan iltimosim shuki, bu kitobni avlodlaring ham o’qisin.Undan nusxalar ko’chirtirib, Samarqandga, Toshkentga, Andijonga munosib odamlarga yuboring.
Humoyun:
-Padari buzrukvor, siz saltanatni menga bermoqchi bo’libsiz. Lekin ishoning, men bu toj-u taxtdan sizning bir nafaslik umringizni afzal bilurmen!
Bobur:
-Men sizdan rozimen.Ishimni davom ettiring. Toki avlodlar Buyuk temuriylar saltanatining shon-u shuhratini faxr ila yodga olib yursinlar.
Bobur g’azal va ruboiylari aytiladi
Parda yopiladi.
Keyingi sahna “Navoiy va Boburning g’oyibona uchrashuvi”
Parda ochiladi. Bobur va Navoiy sahnada.
Bobur:
-Assalomu alaykum, ustoz.
-Vaalaykum assalom, mavlono.
-Siz bilan uchrashganimdan juda minnatdormen.
-Men ham sizning asarlaringiz bilan tanishmen, mavlono.
-Men sizning devoningizni qo’ldan qo’ymay o’qiydurmen, besh dostonongizni esa farzandlarimning sevimli asaridur.’Mehnatnoma”, “Firoqnoma”ni o’qub kishi rohatlanadur.
-Mavlono, sizning nozik iste’dodingiz, g’ayrat-shijoatingizga kishilar xavas qiladur.Tabiatingizdagi xushfe’llik,odamiylik ila to’g’rilik avlodlarga o’rnakdur.
-Odamiylik ila xalqparvarlikni sizdan o’rgandim, ustoz.Javohirga teng bitiklaringiz kishi ruhining jon ozig’i.
(Navoiy va Bobur orqaroqqa o’tishadi. O’quvchilar 2 tarafda g’azal va ruboylardan o’qiydilar.)
Bobur:
Ahbob, yig’ilmoqni farog’at tutungiz,
Jam’iyatingiz borini davlat tutungiz.
Chun gardishi charx budurur , tengri uchun
Bir-birni necha kun g’animat tutungiz.
Navoiy:
Men uchun haykallar tiklamang, mayli,
Kochalarga qo’ymang mayli nomimni.
Qabrim uzra kelib yo’qlamang mayli,
Ko’klarga ko’tarmang, mayli nomimni.
Tavallud kunimda ta’zimlar hargiz
Men uchun na orzu, na buyuk havas,
Sizga iltimosim shu erur yolg’iz,
O’zligingiz asrab qololsangiz , bas.
Navoiy va Bobur haqida she’rlar
Parda ortida boshlovchilarning she’ri (Bobur va Navoiy haqida)
Qo’shiq raqsi bilan.
Izoh:
‘Mutaxassislarning fikricha, Hindiston tarixini yoritishda hali ham buyuk bobomiz Beruniyning “Hindiston”idan keyingi muhim asar “Boburnoma” bo’lib turibdi.
Bobur- dilbar shaxs… Uyg’onish davrining tipik hukmdori, mard va tadbirkor odam bo’lgan.
Javoharla’l Neru
Biz Osiyodagi hukmdorlar ichidan Bobur singari daho va iqtidorli kishilarni kamdan kam uchratamiz.
