Bor ekan bir Chumoli, juda pahlavon,
Bunaqasin sira ko‘rmagan tarix.
Derlarki u (darj etmish rostgo‘y muarrix) —
Ko‘targan ekan birdan ikki arpa don.
Boz ustiga botiru, qo‘rquv bilmas mard.
qayda ko‘rsa chuvalchang,
Tishlab qolin qilar tang,
qattoki o‘rgimchakka dadil solar chovt.
Dovruqi ketgan juda
qumursqalar inida,
Paqlavonning ta’rifi — tillarda doston.
Biling, ortiqcha maqtov — qamisha ziyon.
Ammo ko‘p boshqachaydi bizning Chumoli,
Doim maqtovda edi fikru xayoli.
qar qanaqa loflarga ishonardi u,
Bo‘lib o‘z zo‘rligiga maqliyo, magrur —
qasd qildiki, shaqarga borsa-yu, shartta
Zo‘rligini namoyish etsa — albatta
qoyil qolardi unga kichigu katta.
Aravasiga pichan ortgandi deqqon,
Chiqib olib ustiga asta shu zamon —
Shaqarga kirib bordi “Rustami doston”.
Afsus u kutganday bo‘lmadi ammo,
O‘ylovdiki, shaqarga kelgan qamono —
Gurro-gurro yigilar jami olomoi,
Kilib qolaylik deya uni tomosho.
Lekin qech kimsa unga bermay e’tibor,
qar kim o‘z tashvishi-yu, o‘z ishi-la band.
Chumoli qarchand —
Uziga qaratay deb qammani yakbor —
Bir bargnp tortqilardn u yonu-bu yon,
Dam egilib, dam turar, chiranar chunon,
Koshki birorta odam qo‘ysaydi qarab,
Bizning Chumoli polvon niqoyat charchab,
Arava oldidagi ko‘ppak itga der:
“Uzing baqo ber,
Bormi shaqarliklarda ko‘zu farosat,
Shuncha qarakatimni ko‘rmasa, naqotq
Chumolilar inida Mashqur edim-ku, juda”,-
Deya yuzi shuvut Chumoli polvon
Yo‘l oldi o‘zining iniga tomon.
Uchraydi shundayin shum, masxaraboz,
Zo‘rman, deb olamga solsa-da ovoz,
Lekin aslida Kuchayadi faqat maqallasida.
Krilov I.A
