O’tkan zamonlarning brida bir gozal va jozibali qiz bolgan ekan u qizga bir oq kongili mexribon yigit oshiq bolipdi qiz xam bolani yoqtirip qolipdi oradan yilar o’ti ayni yoz chilasi ikki sevishganlar kata suv xavzasi yonidan o’tishardi shu payt qizning xayoliga ; ilxom akam meni rostan xam sevarmikin o’zi sinap korish kerak dep xudi tasodifan bolganday ataylap suvga tuship sayozroq tarafida turip meni qutqaring dep shunaqangi ayorlik bilan rol oynardi bola sevgan qizini cho’kayotganini ko’rip o’ylanip o’tirmay o’zini suvga oti qiz yanada moxirlik bilan rol oynar edi oradan 10 20 minut o’ti boladan darak yoq qiz xayron bolip bolani chaqira boshladi wamon bir sado yoq qiz bolani qidirardi bir payt parasa bola qirg’oq boyida qonga belanip yotardi qiz bola tomonga qarap yugurgancha borip bolani bag’riga bosdi bola suvga sakragan payt suv ostidagi temir bolaning koksini teship o’tganedi bola bazor nafas olip qizga qarap san yaxshimisan xech yeringa xechnarsa bolmadimi qiz yoq yoq bolani nafas olishi yanada qiyinlaship kizning kozlariga qarap seni xardoyim jonimdan ortiq ko’rganman dep qizning qolida jon berdi qizning qayerdagi bir shupxalarinidep bir oshiq bola bu xayotan koz yumdi
