Vatan aziz nomli tadbir senariysi
9-May Xotira va qadrlash” kuniga bag’ishlangan tadbir ssenariysi
Vatan aziz!» nomli bayram tadbirimizga xush kelibsiz!
(O‘quvchilar ijrosida tinchlik haqida qo‘shiq kuylanadi).
— Osmoni tinch
O‘zbekistonning,
Bog‘larida qushlar sayraydi.
Gul, chechakka burkangan
yurtim,
Jamolidan dillar yayraydi.
Doim omon bo‘lgin, Vatanim,
Jannatmisol ko‘rkam chamanim!
Tinchlik so‘zi niyatlarga esh,
Momolarim duosin boshi.
Bo‘lsin to‘kis baxtli deb bilar,
Shu zaminning keksa-yu yoshi.
Doim omon bo‘lgin, Vatanim,
Jannatmisol ko‘rkam chamanim!
Janggohlardan qaytib
kelmagan,
Bobolarim ruhi shod bo‘lsin!
Farzandini umid-la kutgan,
Momolarim ruhi shod bo‘lsin.
Ular qurgan tinch hayot kulsin,
Yurtim bog‘larida chechaklar
(Tadbir ishtirokchilari sahnaga chiqishadi. Ular Xotira va qadrlash kunining mohiyati haqida so‘zlaydilar).
1- o‘quvchi: — Tinchlik — muborak so‘z, muqaddas kalom. Keksalarimiz duosida, ezgu niyatlarida ushbu so‘zni takror va takror eshitamiz.
2- o‘quvchi: — Ne baxtki, muqaddas zaminimiz — mustaqil O‘zbekistonimizda osoyishta hayot hukmron. Osuda turmush biz, baxtiyor avlodlarga nasib etgan.
3- o‘quvchi: — Mamlakatimiz mustaqillikka erishgach, azaliy qadriyatlarimiz tantana qilib, yurtimizda ko‘plab bayramlar nishonlana boshladi. Barcha bayramlarimiz o‘z mazmun-mohiyatiga ko‘ra xalqimizning azaliy an’ana, urf-odatlarini, orzu-umidlarini namoyon etadi. Shu jumladan, o‘tganlar yodga olinayotgan, nuroniy bobo, momolarimiz qadrlanayotgan bugungi kun ham.
4- o‘quvchi: — Ta’kidlash joizki, 1999- yildan boshlab, O‘zbekiston Respublikasi Prezidentining maxsus farmoniga asosan, 9- may — Xotira va qadrlash kuni umumxalq bayrami sifatida nishonlanib kelinmoqda.
(O‘quvchilar istiqlol sharofati bilan amalga oshirilgan bunyodkorlik ishlari haqida so‘zlashadi).
— Barchamizga ma’lumki, 1999- yil 9- may kuni poytaxtimizda ikkinchi jahon urushi yillarida mardlarcha halok bo‘lgan o‘zbekistonlik jangchilarning xotirasini abadiylashtirish maqsadida barpo etilgan «Xotira maydoni» majmuasi ochildi.
— Urushdan qaytmagan 450 mingga yaqin yurtdoshimiz nomi zarhal harflar bilan «Xotira kitobi»ga bitildi. Xotira maydonidagi «Motamsaro ona» haykali qoshiga har kuni ko‘plab ziyoratchilar tashrif buyurishadi. Jigarbandini jang maydoniga jo‘natib, butun umr intizor kutgan munis ayolning g‘amgin qiyofasida biz urush dahshati, tinchlik qadrini his etamiz.
(Bolalar Sirojiddin Sayyidning «Xotira maydoni ustunlariga» she’rini o‘qishadi).
Bunda necha avlodlarning
sog‘inchlari bor,
Bunda nomlar jimirlatar jon birla
Ustunlar ham Xotiraning o‘ziday
poydor,
Ko‘tarib turganday ulug‘ Vatanni.
— 9- may kuni erta tongdan yurtimizning barcha viloyatlaridagi Xotira maydonlarida urushda xizmat qilgan mard o‘g‘lonlarimiz yodga olinadi.
— 1941—1945- yillarda bo‘lib o‘tgan Ikkinchi jahon urushiga ketgan ko‘plab yurtdoshlarimizga ona-Vataniga qaytib kelish nasib etmadi.
— Minglab er yigitlar qonli janglarda Vatan ozodligi yo‘lida mardlarcha halok bo‘ldi.
— Lekin ularning mardligi, Vataniga bo‘lgan sadoqati sabab, mana shunday osuda hayotda yashash baxtiga egamiz.
(Muhammad Yusufning «Yurtim, ado bo‘lmas armonlaring bor» she’rini aytadilar).
Yurtim, ado bo‘lmas
armonlaring bor,
Toshlarni yig‘latgan
dostonlaring bor.
O‘tmishingni o‘ylab og‘riydi
jonim,
Ko‘ksing to‘la shahid
o‘g‘lonlaring bor.
Yurtim, ko‘nglingdek keng
osmonlaring bor,
Yulduzni yig‘latgan
dostonlaring bor.
Osmonlaringda ham
diydoringga zor,
Jayrondek termulgan
Cho‘lponlaring bor.
Qo‘ling qadog‘iga bosay yuzimni,
Onamsan-ku, og‘ir olma
so‘zimni.
Qayinbarglar yopib qaro ko‘zini,
Olislarda qolgan
Usmonlaring bor.
Qurboning bo‘layin, ey, onajonim,
Sening faryodlaring —
mening fig‘onim,
O‘tmishingni o‘ylab
o‘rtanar jonim,
Aytsam ado bo‘lmas
dostonlaring bor.
(Sahnaga yana boshlovchilar chiqishadi).
1- boshlovchi: — Muhtaram Yurtboshimiz bu kunning naqadar ulug‘ ekaniga alohida urg‘u berib shunday degan edilar:
«Xotira deganda biz bu foniy dunyodan o‘tgan ajdodlarimizni eslash, ularning chirog‘ini yoqib, ezgu ishlarini davom ettirishni tushunamiz. Bu xalqimizga xos azaliy fazilatdir».
2- boshlovchi: — «Qadrlash degani — bu asrlar davomida ona diyorimizni, xalqimizning ozodligi va istiqlolini, erkin va farovon hayotini mardlik va shijoat bilan himoya qilgan fidoyi vatandoshlarimizni yodga olmoq, ularga munosib hurmat va ehtirom ko‘rsatmoqdir».
1- boshlovchi: — Haqiqatdan ham, yurtimizda inson xotirasi, qadr-qimmati aziz hisoblanadi.
2- boshlovchi: — Biz ulug‘ ajdodlarimizni, ota-bobolarimizni, fidoyi yurtdoshlarimizni doimo hurmat bilan tilga olamiz.
(O‘quvchilar Abdulla Mavloniyning «Urush faxriylariga» she’rini o‘qishadi).
Qariya, mo‘ysafid, faxriy kim o‘zi,
Sizning duoingiz ijobat bo‘lsin.
Insonni qadrlash maqsadning
ko‘zi,
Sizni ardoqlagan sevinchga
to‘lsin.
Hayotiy falsafa har faxriy so‘zi,
Kelajak avlodlar o‘ynasin, kulsin.
O‘zlari yurtga ko‘rk bo‘lgan
faxriylar,
Bizni duo qiling, aziz faxriylar.
(Kichik sahna ko‘rinishi namoyish etiladi. Bobo va buvi nabirasi bilan suhbatlashmoqda).
Bobo: — Obbo, qizalog‘imey, bizlarni ko‘rgani kelibsan-da. Yaxshi yuribsanmi? Ukalaring, oying, dadang sog‘-salomat yurishibdimi?
Nabira: — Ha, bobojon, bizlar yaxshimiz. Ukalarim ham, oyim, dadamlar ham sog‘-salomat yurishibdi. Hali zamon ular ham sizlarni ko‘rgani kelib qolishadi.
Buvi (nabirasini bag‘riga bosib): — Qizim, nega bir o‘zing kelding? Ishqilib uydagilar bilishadimi?
Nabira: — Ha, buvijon, bilishadi. Bugun o‘qituvchimiz bizni «Xotira xiyoboni»ga olib bordi. Ziyorat davomida nuroniy bobolarimiz, momolarimiz suhbatini tingladik. Shundan so‘ng, sizlarni ko‘rgani to‘g‘ri bu yoqqa kelaverdim. Bobojon, siz ham urushda bo‘lganmisiz?
Bobo: — Yo‘q, bolam, biz unda yosh edik. Ammo onalarimiz bilan birga front ortida mehnat qildik.
Buvi: — Ha, jonim qizim, urush yillari juda og‘ir damlarni boshimizdan kechirganmiz. Lekin g‘alabaga ishonch, Vatanga sadoqat tuyg‘usi hamma narsadan ustun bo‘lgan. Barchamiz mana shunday dorilomon kunlarning qadriga yetishimiz kerak.
Nabira: — Dadamlar ham bu to‘g‘rida ko‘p gapiradilar. Bobojon, bayram munosabati bilan tinchlik haqida she’r yodladim, aytib bersam maylimi?
Bobo: — Aytaqol, qizim.
Nabira:
Tinchlik qo‘shig‘ini kuylaymiz,
Biz — baxtiyor el farzandlari,
Kelajakning tayanchi bo‘lgan
Jannatmakon yurt dilbandlari.
Tinch hayot nafasi ufurgan,
Vatanimiz bog‘lari go‘zal.
Osmoni musaffo, bahavo,
ko‘rkam,
Qushlar navosi-la tonglari
go‘zal.
Bobolardan merosdir bizga
Muqaddas yurt, osuda hayot!
Asragaymiz qalb qo‘rimiz-la,
Ajdodlar o‘giti bizlarga qanot.
Bobo: — Ko‘p yasha, ona qizim. She’ringda aytilganidek, O‘zbekistonimizdagi tinch, osoyishta hayotga hech qachon ko‘z tegmasin!
(She’r tugagach, tadbir ishtirokchilari sahnaga chiqishadi. Musiqa yangrab, Vatan haqida qo‘shiq kuylanadi).
Musiqa sadolari ostida kechaga yakun yasaladi.
