Меҳнат фаолиятини «Ёш ленинчи» газетасидан бошлаган. «Ўзбекистон маданияти» газетасида ўн йиллар давомида фаолият кўрсатган. Сўнгра «Ёшлик» журналида (1982), Ўзбекистон хотин-қизлар қўмитасида (1991), 1996—1997 йилларда эса Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмасида адабий маслаҳатчи бўлиб ишлаган.
Шоира ижодининг бошланиши ўтган асрнинг 50-йилларга тўғри келди. “Бахтим борки” тўплами 1961 йилда нашр бўлган. Шундан сўнг “Гул шайдоси” (1969), “Боғимда баҳор” (1968), “Ҳаяжон” (1971), “Умр — дарё” (1974), “Салом дўстлар” (1975), “Энг яқин юлдуз” (1979), “Достонлар” (1981), “Иқбол” (1983), “Меҳрим сизники” (1984) “Гулшан аро” сайланма (1987), “Йилларим — йўлларим” (2000), “Сени севаман, ҳаёт”, “Сайланма” (2009) китоблари нашр этилди.
Унга 1992 йили “Ўзбекистон Республикасида хизмат кўрсатган маданият ходими” унвони берилган. “Меҳнат шуҳрати” ордени билан ҳам тақдирланган.
